Wiecie, że wielu 6-latków w naszym kraju nigdy nie było w lesie? Co więcej, wiele dzieci czuje się w lesie nieporadnie. Oderwane od telewizorów i tabletów, bez prostych asfaltowych chodników i innych udogodnień, nie wiedzą jak się zachować. Pisała o tym jakiś czas temu na profilu Lasów Państwowych jedna z edukatorek leśnych.

Pamiętam, jak w dzieciństwie, co weekend, rodzice zabierali nas do lasu. Spacerowaliśmy, zbieraliśmy jagody lub grzyby, piknikowaliśmy, obserwowaliśmy czerwone mrówki, bawiliśmy się w zostawianie śladów z patyków i szyszek. Może dlatego, teraz gdy mamy własne dzieci, najlepszym sposobem na spędzenie wolnego dnia, jest dla nas wycieczka do lasu.

Od czego zacząć? Zerknijcie na mapę. Okaże się, że tuż pod nosem macie sporo rezerwatów przyrody, a w w nich całą sieć szlaków turystycznych. Rezerwaty to obszary objęte specjalną, regulowaną prawnie formą ochrony. Dzięki niej możliwe jest zachowanie ich walorów przyrodniczych, krajobrazowych, dydaktycznych i naukowych. W rezerwacie spotkacie, więc rośliny lub zwierzęta, które nie występują nigdzie indziej. Przed spacerem warto poczytać w Internecie, co ciekawego możecie zobaczyć.

Oczywiście „zwykły las” jest równie idealny na spacer, a dla fanów „dziczy i głuszy” nawet lepszy. Tu może niekoniecznie sprawdzi się wózek – my zdecydowanie wybieramy nosidełko. Pamiętamy też o preparacie przeciw kleszczom! No właśnie – kleszcze! Wiele osób rezygnuje ze spacerów po lesie właśnie ze względu na nie. Tymczasem prędzej można złapać kleszcza w parku w centrum miasta, na łące, czy w przydomowym ogródku. Przed wyjściem do lasu używamy środków z DEET, zakładamy ubrania z długim rękawem i wyrobiliśmy w sobie nawyk przeglądania „na bieżąco” siebie i dzieci (zwłaszcza po przejściu przez gęste trawy, czy krzaki). Po spacerze porządnie wytrzepane ubrania lądują w pralce, a my pod prysznicem.

Ale czy w lesie nie jest nudno? Okazuje się, że wystarczy uważnie patrzeć i słuchać, by odkryć niesamowite rzeczy! Huba na drzewie, kuźnia dzięcioła, ślady racic odbite w błocie. Może obudzi się w Was duch ornitologa? Zwykły patyk nabiera nagle tysiąc różnych zastosowań. Przeskakiwanie przez kałuże, wąchanie kwiatów, nasłuchiwanie. Brudne ręce, zakurzone buty. Naturalna terapia integracji sensorycznej. Fajnym urozmaiceniem spaceru po lesie może być zabawa w geocaching. Szukanie ukrytych skrytek jest świetną motywacją dla małych piechurów.

A zimą? Zimą uciekamy do lasu tym bardziej! Przed wszechobecnym w miastach smogiem. Ciepła herbata w termosie, odpowiednie ubranie, a przy sprzyjających warunkach atmosferycznych – sanki. Nic nie hartuje lepiej!

Najlepszym zwieńczeniem zimowego spaceru po lesie jest ognisko. Ale równie często robimy je także w ciepłych miesiącach. Oczywiście w miejscach do tego przeznaczonych. Dzieci uwielbiają zbierać patyki na opał, piec kiełbaski i chleb, wylegiwać się w zawieszonym na drzewach hamaku.

Jeśli dawno nie byliście w lesie, spróbujcie w ten weekend! Niech Wasze oczy odpoczną od migocących ekranów. Dajcie dzieciom się wybrudzić i wybiegać. „Odcięci” od cywilizacji odkryjecie, że macie czas na rozmowę i wysłuchanie się nawzajem. I pamiętajcie: terapia lasem nic nie kosztuje 🙂