Jak większość naszych wyjazdowych decyzji, tę również podjęliśmy szybko. Polecimy w lutym w jakieś ciepłe miejsce! Wybór padł na Lanzarote, malutką wulkaniczną wyspę w archipelagu Wysp Kanaryjskich. Znaleźliśmy przelot czarterem z Bydgoszczy i hotel w miejscowości Playa Blanca na południowym krańcu wyspy, który stał się naszą bazą wypadową do zwiedzania okolic. Na miejscu, zaraz po przylocie, wypożyczyliśmy samochód na cały pobyt, z opcją wyjazdu na Fuerteventurę i rozpoczęliśmy nasze zimowe ferie.
Lanzarote jest małą wyspą - jej długość wynosi ok. 70 km, w ciągu niecałych dwóch godzin można przejechać samochodem całą wyspę - z południa na północ. A jej szerokość wynosi ok. 20 km. Pokonywane przez nas trasy były krótkie i niemęczące dla naszej (wtedy) 3,5-latki. Bardzo często zadawanym pytaniem o zimowy pobyt na Kanarach jest pytanie o pogodę. Podczas naszego tygodniowego pobytu zaliczyliśmy jednodniowy (lekki) deszcz, ale głównie trafiało nam się piękne słońce. Temperatury w ciągu dnia pozwalały na kąpiel w ogrzewanym basenie i chodzenie w krótkim rękawku, ale poranki i wieczory były chłodne.
Od razu po wylądowaniu na wyspie rzuca się w oczy jej nietypowy krajobraz. Wszystko jest czarno-szare, z przebłyskami rudego. Gdzieniegdzie w tej szaro-czarności pojawia się plama zieleni - jakiejś bardziej wytrwałej roślinie udało się zakorzenić i przeżyć w wulkanicznej pustyni. Już po drodze z lotniska do Playa Blanca widzieliśmy malutkie miasteczka - to białe oazy, zachwycające skromną, ale malowniczą kolonialną architekturą. Minęliśmy też karawanę wielbłądów - ależ to spowodowało radość u Amelki!
Nietypową atrakcją dla dzieci są właśnie przejażdżki na wielbłądach. Te wielkie, majestatyczne i powolne zwierzęta z bliska robią na wszystkich wrażenie. Na grzbietach mają mocowane siedziska dla pasażerów. Dość niespodziewane było podniesienie się zwierzęcia na proste nogi - w oka mgnieniu z poziomu ziemi znajdujemy się na wysokości jakichś 180 cm. Wykupiliśmy, za parę euro od osoby, taką przejażdżkę w Parku Narodowym Timanfaya. Kwadrans wielbłądziej przechadzki z nami na grzbietach, a wrażenia niezapomniane - Amelia pamięta to do dziś.
Park Timanfaya poza wielbłądami oferuje niesamowitą podróż po całkowicie zniszczonym przez wybuchy wulkanów regionie. Po dojeździe do parku i wykupieniu biletów, wsiada się do autobusu i nim objeżdża się okolicę. Stożki i kratery 300 wulkanów, potoki zastygłej lawy, tunele wydrążone w wulkanicznym żużlu, poerupcyjna pustynia, wielokolorowe, zabarwione minerałami osiadłe pyły i pojedyncze rośliny walczące o przeżycie, sprawiają, że to miejsce jest jak z innego świata - piękne, ale i dramatyczne zarazem. Nie dziwię się, że na Lanzarote nakręcono wiele filmów, że jej magiczny charakter i księżycowe plenery zachwyciły scenarzystów. Poza objazdem turystycznym autobusem pracownicy parku oferują inną, bardzo spektakularną atrakcję - przy restauracji na terenie parku wykopana jest głęboka dziura. Gdy wrzuci się w nią kłąb suchego zielska, bucha z niej ogień - poniżej powierzchni ziemi panuje bardzo wysoka temperatura. Jest tu też kilka małych otworów w ziemi - do jednego z nich pracownik parku wlewa butelkę wody - nagle, z głośnym sykiem tryska z niej fontanna gorącej pary, jak gejzer! Dzieci piszczą z zaskoczenia. W restauracji można też zamówić mięso pieczone na wulkanicznym grillu umieszczonym nad podziemnym żarem.
To co nadaje niezwykły charakter wyspie to bardzo konsekwentne planowanie przestrzenne - wszystkie miasteczka i osady wyglądają podobnie - domy ich mieszkańców są pomalowane na biało, często z zielonymi lub niebieskimi drzwiami i oknami. Bardzo przestrzega się wytycznych dotyczących powstawania nowych budynków - wszystkie muszą być niskie - do dwóch pięter i zachowywać styl swoich starszych sąsiadów. To wszystko jest zasługą Cesara Manrique - wybitnego artysty, który narzucił swoją wizję wyglądu wyspy jej władzom. Wizja ta jest do dziś kultywowana i dzięki niej wyspa wygląda niezwykle malowniczo. Nawet liczne hotele znajdujące na wybrzeżu są niskimi, rozległymi ośrodkami, bardzo oszczędnymi w formie, wkomponowującymi się w piękny krajobraz.
Manrique poza wizją zabudowy wyspy pozostawił po sobie niesamowite budynki, pomniki, rzeźby... Udało nam się zwiedzić większość z nich. Wszystkie zrobiły na nas wielkie wrażenie - począwszy od restauracji w punkcie widokowym Mirador del Rio znajdującym się na wysokości 475m npm, poprzez bajecznie piękny zbiornik wodny Jameos del Agua powstały w tunelu po potoku lawy, Jardin de Cactus - ogród kaktusów założony w starym kamieniołomie, a skończywszy na muzeum poświęconemu artyście, założonemu w jego własnym domu, w wydrążonej w lawie jaskini w miejscowości Tahiche. Wszystkie te miejsca są fantastycznie wpasowane w wulkaniczny krajobraz wyspy i przekazują niesamowitą wizję wybitnego artysty.
Poza tym będąc na Lanzarote warto zaplanować sobie wypad na sąsiednią wyspę - Fuerteventurę. Nie ma problemów z połączeniem promowym, samochodem wypożyczonym na Lanzarote (po uprzednim tego zgłoszeniu w wypożyczalni) mogliśmy przejechać na Fuertę i spędzić na niej cały dzień. Co prawda wyspa nie zachwyciła nas tak jak nasza bohaterka, ale wycieczka była udana. Zobaczyliśmy malowniczą Betancurię, zatrzymaliśmy się w ładnej La Olivie, gdzie Amelka spędziła dłuższy czas na placu zabaw, nie podzielając naszego zachwytu zabytkami ;). Ale miejscem, które najbardziej przypadło jej do gustu to Park Narodowy Dunas de Corralejo, w którym po horyzont ciągną się wydmy - mała namiastka piaszczystej pustyni. Piasek nawiewany jest tutaj z odległej o ok. 100 km Sahary. Niesamowite miejsce z gigantycznymi piaszczystymi górami, ograniczone turkusową wodą oceanu.
Czas, w którym wybraliśmy się na Lanzarote, był to czas karnawału. Nie mogliśmy z tego nie skorzystać i nie wziąć udziału w jakiejś karnawałowej imprezie. Wybraliśmy paradę w stolicy wyspy Arrecife. Ulicami miasta przeszło kilkaset osób, kilkadziesiąt formacji tanecznych, wszyscy pięknie przebrani, tańcząc w rytmie muzyki, porywając do zabawy mieszkańców miasta i turystów. Fantastycznie! Za kilka dni wzięliśmy udział w podobnej paradzie organizowanej w Puerto del Carmen - zabawa również była świetna. Warto, wybierając się na Lanzarote zimą, sprawdzić kiedy organizowane są karnawałowe imprezy i koniecznie wziąć w nich udział. Niezapomniane wrażenia.
Odwiedziliśmy także Tropical Park w Guinate, który zamieszkuje 1300 gatunków ptaków, byliśmy w obłędnie pięknej jaskini Cueva de los Verdes, zrobiliśmy zakupy na cotygodniowym targu rzemiosła w Teguise, wypiliśmy po lampce wina w nietypowych winnicach La Geria. Nie nudziliśmy się ani chwili.
W związku z tym, że wyspa jest niewielka, nie mieliśmy problemów z podróżowaniem z naszą córką. Nie nudziła się długimi przejazdami, bo takich nie było, a poza tym każdej miejscowości mijaliśmy jakiś plac zabaw, więc urozmaicaliśmy jej wycieczki wizytami na tychże placach. Lanzarote ma mnóstwo do zaoferowania, każdy znajdzie tu coś dla siebie - i dorośli i dzieci. Ale najpiękniejsze dla nas były niesamowite wulkaniczne krajobrazy - czegoś takiego nie widzieliśmy nigdzie indziej ani przedtem, ani potem...
Autorzy:
www.tedyiowedy.pl - Patrycja, Adam i Amelka (7 lat) to pasjonaci podróży.Mieszkają na Wybrzeżu i często zaglądają w ciekawe zakątki regionu. Pokazują Amelce piękno Polski, kochają zwiedzać Europę, systematycznie oswajają się ze światem. Uwielbiają poznawać nowe miejsca, smaki, zapachy i kolory. Wszyscy troje uwielbiają fotografować i utrwalać piękne momenty z naszego życia co możecie podziwiać na ich blogu.
Tekst powstał w ramach współpracy "Blogerzy z Dzieckowpodrozy.pl"
